Texto:
Hai quen di que os galegos somos morriñentos sen fronteiras, que separarnos da nosa terra dóenos máis que a outros pobos. A explicación é difícil, é un sentimento,... máis que un sentimento.
Como lle explicas a alguén que non é galego o que se sente ao ser galego?, o que se sente ao escoitar de viaxe:
- no doy hecho,
- ay, que riquiño,
- las patatas esmagadas, por favor.
Que se sente cando es dunha terra onde a xente se pelexa por invitar:
- por favor, saca os cartos de aí que pago eu.
Que se sente cando montas unha boa carallada ou cando amosas a túa incredulidade cun B H B:
- Bueno Home Bueno
- Bueno Cxxx Bueno
Como explicar o orgullo que sentimos ó ofrecer tantos pratos exquisitos só cun pouco de pimentón. E iso si, a mellor materia prima do mundo. Que se sente cando che poñen diante unha bandexa de percebes coma esta.
Os galegos amamos a naturalidade, o auténtico:
- campechano, campechano
- esa é unha mística.
Que se sente ó saber que cando damos a nosa palabra non fallamos, que se sente?.
É máis ca un sentimento, unha paixón que nace das grandes e das pequenas cousas. Unha paixón que vén da montaña, da terra, do campo e da cidade, da familia, dos nosos.
Por iso desde hai cinco anos gritamos todos xuntos, por iso desde as pedras, as árbores, desde as ondas, desde o vento, cada un co seu motivo pero todos xuntos, cada un a súa maneira pero todos xuntos gritamos:
VIVAMOS COMO GALEGOS!!!
Cada un destes gritos teñen un por que, con razón ou sen razón pero teñen un por que, por que o corazón ten motivos que a razón non entende:
- polas praias galegas,
- polas ameixas de Carril,
- polo pan de Carral,
- polo lacón con grelos,
- a rapa das bestas,
- polos pementos de Padrón,
- polas Illas Cíes,
- polo caldo da miña avoa.
Por mil anos máis
VIVINDO COMO GALEGOS!!!
VIVINDO COMO GALEGOS!!!
Making off
Página oficial
No hay comentarios:
Publicar un comentario